Poems / Ποιήματα


Σχόλια

  1. Ἕνα δικό μου «ψηφιδωτὸ». Ἀπὸ αὐτὰ ποὺ «κεντάω» χρόνια τώρα χωρὶς ποτὲ νὰ εἶμαι σίγουρος ἂν ὁλοκληρώθηκαν ...

    ΑΠΟΣΤΙΧΑ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ

    Κύριε, συχνὰ φωνάζω τὸ ὄνομά Σου∙
    εἶναι ὁ μόνος ἦχος σ' αὐτὴν τὴν ἐρημιά.

    Κύριε, φώτισέ μου τὸ δρόμο τοῦ γυρισμοῦ,
    ἀφοῦ ἔφτασα ὣς ἐδῶ μὲς τὸ σκοτάδι.
    Βρές μου μιὰ λέξη, Ἐσύ, ποὺ ξέρεις τόσες.

    Κύριε, ἡ ἀγάπη Σου εἶναι τὸ μόνο τραῖνο
    ποὺ πέρασε ποτὲ ἀπὸ δῶ.

    Κύριε, μέσα μου εἶμαι γεμᾶτος γωνιὲς γιὰ ζητιάνους.

    Στὸ δρόμο μας, κάποτε, συναντήσαμε κι ἕναν τροβαδούρο∙
    μόνο ποὺ τότε λάμπαμε ὅλοι μας.

    Ἡ μάνα μου, τώρα, μετρᾶ κάτι κέρματα,
    κι ἐγὼ δὲν ἔφτασα ψηλά, οὔτε πῆγα μακριά.
    Δὲν ἔμεινα ἐδῶ, μὰ πάλι ἐδῶ γύρισα.

    Τουλάχιστον νὰ μποροῦσα νὰ τῆς δώσω πίσω τὸ γέλιο της∙
    γιατὶ τὸ ἀκούω καμιὰ φορὰ πρὶν κοιμηθῶ.

    Παράξενο, Κύριε, δὲν ἦταν παρὰ μιὰ ἁπλῆ μετακόμιση,
    κι ὅμως ἐγὼ εἶχα τὸ συναίσθημα πὼς γύριζα ἀπὸ τὴ Σμύρνη...

    Κύριε, ἡ Βαβυλωνία ἀκόμη ἀλλάζει βασιλιᾶδες,
    ὁ τελευταῖος, μάλιστα, μεγάλωσε στὴ Βιέννη
    τὸν καιρὸ τῆς πολιορκίας.

    Κύριε, πρόσεξες τὸν ἥλιο ποὺ ἄρχισε πάλι νὰ βγαίνει;
    Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ περάσουνε χρόνια ἀπ' αὐτὴ τὴ στιγμή!

    Κύριε, μόνο Ἐσὺ δὲ μὲ ξεγελᾶς μὲ θαύματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου